 | This article is rated Stub-class on Wikipedia's content assessment scale. It is of interest to the following WikiProjects: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Chron. Melsa sources
editThere are good sources for Ravenser and Ravenser Odd in "Chronicals of Melsa (Meaux)" (language is latin):
Praescriptus itaque Stephanus de Thorpia miles dedit nobis annuum redditum unius marcae de una carucata terrae Ravenserre, quam Alanus Barell et filii ejus tenebant in vilenagio. Willelmusque de Fortibus tertius comes Albemarliae dedit nobis unam placeam cum pertinentiis, continentem dimidiam acram terne, in burgo del Odd juxta Ravenserre; ut ibidem possemus aedificia nobis competentia ad warnesturam nostram, tam in allece quam in caeteris piscibus, secundum quod vellemus construere, et quoties et quando vellemus pisces et alia necessaria ad usus proprios providere. Et insuper praedictam mercatam redditus in Aid Ravenser nobis confirmavit; et nos ab omni servitio et exactione, thelonagio, tallagio, secta curiae, et aliis consuetudinibus ad dictam terram in Odd secundum consuetudinem burgagiae pertinentibus, quietos imperpetuum liberavit. Ipsa autem villa del Odd, eo quod juxta Ravenserre fuerat situata, Ravenserre, sicut et altera, fuerat vulgariter nuncupata. Ad quarum quidem duarum villarum differentiam agnoscendam, ipsa prior Ravenserre, ubi nunc nihil remanet praeter unum solum manerium cum pertinentiis, sed et interius a mari et Humbria remotum, Ald Ravenserre dicebatur et adhuc dicitur a modernis, quamvis altera villa penitus sit consumpta. A cujus villae de Ald Ravenserre parte australi, in extrema parte de Holdernesse, aeque inter aquas maris et Humbriae, a firma terra quasi per spatium unius milliaris, ipsa villa del Odd distabat. Ad cujus aditum de Ald Ravenserre via patebat arenosa, lapidibus rotundis quasi et flavis undique conspersa, ab altitudine fluminum parumper exaltata, latitudinem quantum amis jacere potest vix habens: redundationes maris ab ejus parte orientali et reverberationes Humbriae a parte occidentali mirabiliter tolerabat. Quae via peditibus et equestris perambulatoria adhuc restat manifesta. De qua villa del Odd, temporibus Willelmi de Drynghowe et Roberti 16 abbatum, postea referetur. De cujus villae situ vestigium in praesenti minime reperitur.
— II. p.29
Unde domino Willelmo de Zowche, tunc Eboracensi archiepiscopo, petitionem hujusmodi qualom prius de ecclesia de Esyngtona feceramus, addentes etisni quod, in recompensationem maneiii de Mytona et-ville de Kyngestona super Hullo, Edwardus rex primus [post] conquaestum advocationes ecclesiarum de Esyngtona et Kayngham nobis contulit, ad effectum videlicet, ut eaedem ecclesiae nobis et successoribus nostris appropriarentur et unirentur, in usus nostros proprios et successorum nostrorum perpetuo possidendae. Et jam capella de Ravenserre a dicta ecclesia de Esyngtona, nobis nuper appropriata, dependens, ac major pars aedificiorum totius villae de Ravenserre, per inundationes aquarum maris et Humbrisa plus solito excrescentium, fere penitus tunc fuerunt eversae. Propter quod nonnulli incolae et habitatores ejusdem villae se ad loca alia transtulerunt, dictam villam relinquentes quodammodo desolatam; ita quod proventus, decimtu et oblationes, quae ad dictam capellam consueverunt pertinere, et in quibus magna pars proventuum dictae ecclesise de Esyngtona existere consuevit; propter populi carentiam plurimum defecerunt.
— III. p.21
Interea, cum inundationes maris et Humbriae capellam de Ravenserre Odd in honorem Beatae Mariae Virginis constructam funditus diruerent, ut mortuorum cadavera et chapel by ossa ibidem sepulta horribiliter apparerent, et eaedem a flood inundationes dictae villae destructionem indies minarentur, sacrilegi quidam ornameuta dictae capellae absque nostra consensu indebite amoverunt, alienarunt, et de eis pro suo libitu disposuerunt; paucis ornamentis, imaginibus, libris, et una campana ad matricem suam ecclesiam de Esyngtona, et duabus campanis minoribus quas nos ad ecclesiam de Aldburghe vendidimus, reservatis. Ipsa autem villa de Ravenserre Odd in parochia dictae ecclesiae de Esyngtona burgum erat valde famosum, mercimoniis quam plunmis et piscationibus deditum, navibus et burgensibus inter burgos ipsius costerae maris largius adornatum. Sed tamen omnibus inferioribus se et in mari praecipue injurians, suis operibus pessimis et praedationibus. Dei vindictam in seipsum supra modum provocavit. Unde, infra paucos annos sequentes, dicta villa per ipsas inundationes maris et Humbriae funditus diruta ad nihil utile redigebatur; sicut in tempore Roberti abbatis 16 clarius apparebit. Interim, cum dominus Johannes de Cotyngham manerium de Otringham, pro 40 libris sibi annuatim durante vita sua reddendis, retradidisset, et nos in solutione dictae pecunire per 2 annos deficeremus, pro praedictis 80 libris aretro existentibus, ..
— III. p.79
Praescriptas autem ecclesiae de Skypse, Esyngtona et Kayngham, nobis appropriate in satisfactionem triginta duarnm librarum, xiiij. solidorum, ix. denariorum, annuatim, secundum extentam regiam, nobis allocantur. Pro quibus quidem ecclesiis, oneramur annuatim, ultra onera in quibus rectores ipsarum ante appropriationem nostram fuerunt onerati, tribus videlicet vicariis pro residcetia personali et cura animarum, in xxxvj. libris. Item, archiepiscopo et capitulo Eboracensi, pro indemnitate sua, in ix. libris, xiiij. solidis, iiij. denariis. Item, archidiacono, pro ecclesia de Skypse, ultra procuratorium ei a jure limitatum, v. solidos, x. denarios. Item, abbati Albemarliae, pro jure praesentationis ad dictas ecclesias, xxviij. solidos iiij. denarios annuatim. Item, pro decimis villas de Ravenserodd jam totaliter dirutae, 'quae' annuatim valebant ad minus ad ecclesiam de Esyngtona I. libras. Item, pro amissione glebarum ecclesiarum de Skypse et Esyngtona, ac etiam amissione decimarum proventuum de nonnullis terris apud Esyngtonam, Hotonam, Dymeltonam et Newtonam, in parochia de Esyngtona, et Skypse, Cletonam et Ulram, in parochia de Skypse, summam 'annuam' quae veraciter non potest aestimari.
— III. p.97
III. De consumptions villai de Ravensere Odd, et de conatu circa diminutionem taxae ecclesiae de Esyngtona. Hiis autem diebus, tota villa de Ravensere Odd, in parochia.dictae ecclesiae de Esyngtona, ex cujus incolis et habitatoribus maxima pars proventuum ipsius ecclesiae de Esyngtona provenire consuevit, per fluctus Humbriae et inundationes magni maris totaliter annullabatur; et ea occasione, decimae, fructus, redditus et proventus, dictae ecclesiae de Esyngtona, ad valorem 50 librarum sterlingorum, singulis annis, sunt diminuti. Et, cum ipsa villa de Ravensere Odd, in qua dimidiam acram terrae aedificatam habebamus, atque capella ipsius villae ad dictam ecclesiam de Esyngtona pertinens, dirutionem paterentur paucis annis praecedentibus, ipsi fluctus et inundationes maritime more solito qualibet quindena tumescentes, infra annum ante destructionem ipsius villae, devorationem dictae villae nuntiantes, et ultra modum aliquoties altitudinem villae transcendentes, et ipsam quasi murus undique circumcmgentes, eidem villas interitum proximum comminarunt. Hac itaque terribili visione aquarum circumspecta, interclusi reliquiis, crucibus, et aliis ornamentis ecclesiasticis, 'quae sibi private remanserunt,' et inter manus sacerdotis corporis Christi viatico comitante, concurrentes, flebiliter gratiam implorando, suum tunc interitum prohibuerunt. Ac deinde, indies se et sua inde amoventes, ipsam villam in proximo devorandam reliquerunt penitus indefensam. Quae, modico temporis intervallo mediante, ipsis non miserantibus tempestatibus fluctuosis irrecuperabiliter est destructa. Incolae autem ejusdem ad villam de Kyngestona super Hullo convolantes, ibidem in partibus de Holdernesse, trans fluvium aquae Hullo, apud Drypule, locum mercimoniis suis congruum construere et 'aedificare' decreverunt. Sed, dominis ipsius feodi ad suum libitum consensum celerem ac placidum eis non praestantibus, dicti incolae de Ravensere Odd ad ipsam villam de Kyngestona, et ad alios burgos et villas maritimas, quocunque eos spiritus duxerat, cedere censuerunt. Ipsa autem villa de Ravensere Odd, quondam Odd juxta Ravensere et postea Ravensere vulgariter nuncupata, in ultimis finibus de Holdernesse, inter aquas maris et Humbriae consistens, a firma terra per spatium unius milliaris et amplius distabat. Ad cujus aditum ab antiquo de Ald Ravensere via patebat arenosa, lapidibus rotundis et flavis conspersa, ab altitudine vix parumper exaltata, latitudinem quantum arcus vix jacere potest vix habens, redundationes maris ab ejus parte orientali et reverberationes Humbriae a parte occidentali mirabiliter tolerabat. Quae via peditibus et equestribus perambulatoria adhuc restat manifesta; sed in parte ejus ulteriori, per redundationes maris, per spatium dimidii milliaris, hiis diebus a tunc in Humbriam est repulsa. De situ ergo dictae villae de Ravensere Odd vestigium minime reperitur. Quae quidem villa, de parochia ecclesiae de Esyngtona existens, a villa de Esyngtona quasi per 4 milliaria distabat. Inter quas villas de Esyngtona et Odd, villa de Kyluse villaque de Sunthorpe et manerium de Ald Ravensere in parochia ecclesiae de Kyluse medie jacero dinoscuntur. Hac autem amissione et desolatione nostra de decimis, oblationibus et proventibus, capellae et villae de Ravensere Odd praedictarum, in qua quaedam placea nostra aedificiis decorata, dimidiam acram terre continens, cum aliis, destructa fuerat penitus et absorpta, contingentibus, praescriptus dominus Johannes de Cotyngham, nuper rector dictae ecclesiae de Esyngtona, cui pro resignatione dictae ecclesiae certa maneria et tenementa ad totam vitam suam concedebamus, ut praefertur, totum quod de nobis in Otringham, Dymeltona et Rowth, tenebat nobis sursum reddidit et quietum clamavit; ut nos eidem domino Johanni manerium nostrum de Hayholmo, quod tunc tenuit, et 20 libras annuas ad tenninum vitae suae, concederemus. Ac deinde erga dominum regem, pro diminutions taxae dictae ecclesise de Esyngtona, laborem coepimus non finitum. Unde rex breve domino Johanni tunc Eboracensi archiepiscopo dirigebat, quatinus ipsum de vero valore ipsius ecclesise de Esyngtona informaret, atque eum inde in cancellaria sua sub sigillo suo redderet certiorem. Virtute cujus brevis, officialis archidiaconi Inquisition Estridingiae, per ipsum archiepiscopum ad inquirendum super hoc deputatus, ad dictam ecclesiam de Esyngtona accedens, super vero valore dictae ecclesise, et in quibus rebus et portionibus constiterat, ad quam etiam taxam taxabatur, ae etiam de oneribus eidem ecclesise incumbentibus, et de aliis articulis et circumstantiis universis, in hac parte per viros fidedignos et vicinos juratos, ac secrete et singillatim examinatos, inquirens per omnia dlligentius veritatem, comperit quod dicta ecclesia de Esyngtona ad 40 libras annuatim taxabatur; atque propter diminutionem et amissionem villae de Ravensere Odd, ut praedictum est, et villarum de Hotona, Northorpia, Dymeltona et Newtona, paulatim in partibus earundem per inundationes maris consumptarum, quae in et de parochia dictae ecclesise fuerunt; et quod proventus dictae ecclesise de Esyngtona, provenientes de mariscis villae de Esyngtona et de loco qui dicebatur le Hawenne, et alii fructus annui ad dictam ecclesiam pertinentes, per dictas inundationes indies minuebantur, ac continuo minui timebatur verisimiliter in futurum; ac quod dicta ecclesia in annuis pensionibus diversis personis persolvendis ad 38 marcas, in oneribus ordinariis, praeter inventionem unius capellani ibidem et alia onera extraordinaria, perpetuo fuerat onerata; et, per hoc, 'residui' omnes fructus, redditus et proventus annui, dictae ecclesiae penes nos remansuri, et in nostram utilitatem et commodum convertendi, ipsius ecclesiae oneribus necessariis deductis, praeter destructionem villae de Ravensere Odd et alia damna per inundationes maris et Humbriae perpetrata, vix ad 20 marcas annuas fuerunt extenti. Quae omnia, sic per inquisitionem comperta, idem officialis archiepiscopo et archiepiscopus domino regi in cancellariam certificavit. Sed tamen processus ipse in diminutione taxae dictae ecclesiae, utrum desidia prosequentium vel aliquo alio infortunio vel importunitate, ita quod ad finem optatum non pervenit, impeditus fuerat, penitus ignoratur.
— III. pp.120-124
Quae omnes et singulae acrae similiter per inundationes et alluviones dictae aquae Humbriae et aliorum fluviorum in Holdernesse, post dictam novam taxationem factam, destructae fuerunt et consumptae. Item, in villa de Ravenserodd fuerunt xxiiij. messuagia, quae valebant per annum ultra reprisas xiij. libras, xvj. solidos. Quae etiam omnia et singula per alluviones et consumptiones maris et aquae Humbriae, post dictam novam taxationem factam, vastatae fuerunt et destructae,—et caetera.
— III. p285
Item, capella de Ravenserodde, cum villa ejusdem, quae valebat annuatim in spiritualibus xxx. libras et amplius, dudum ad ecclesiam parochialem de Esyngtona pertinens, per alluviones tam maris quam Humbriae vastata est penitus et consumpta.
— III. p.286