Talk:Names of the Philippines

Transliteration of the Hindi name

This was asked on Wikipedia talk:Noticeboard for India-related topics. I've copied it here because there are other issues relating to whether the Hindi is correct for the article:

In connection with the article Name of the Philippines, what is the transliteration of Philippines' name in Hindi to Latin alphabet? (फिलीपिंस) Thanks. --JL 09^{Talk to me!} 02:28, 23 August 2009 (UTC)

Depends on the transliteration scheme you want. IAST is pretty popular, but a lot of people still don't have the right Unicode fonts, particularly older systems. In that it would technically be Philīpīṃs the way you have it spelled above (फिलीपिंस). But that's probably the wrong spelling. The second I probably wouldn't be a long i, changing it to फिलिपिंस and the alternate spelling फिलिपीन्स would lead to the ending being slightly more normal looking as Philipīns. In ITRANS it would be philipIns or philipiins. Also the article doesn't mention if the official name of the Philippines is pronounced with something like a pʰ (plosive) or an f (Labio-dental fricative) if the latter (as in English), then the devanagari should change to फ़िलिपींस or फ़िलिफीन्स and the transliteration would be the same for IAST since that doesn't handle loan sounds in Hindi but the ITRANS would be filipIns or filipiins. - Taxman ^Talk 14:34, 25 August 2009 (UTC)

I think that फिलिपीन्स is the most correct one . The diacritic mark in फ़ि is not part of the standard alphabet but part of an extended set used to transcribe Urdu in Devanagari. --Deepak D'Souza 04:45, 26 August 2009 (UTC)

I've seen that view, but some sources use the diacritic mark in फ़ to denote the labio-dental fricative whether it is in an Urdu or English or any other language word. But the question is moot here if the name of the Philippines is pronounced without it anyway. - Taxman ^Talk 13:24, 26 August 2009 (UTC)

Hello guys. I've appreciate your help. One may note that the Philippines is pronounced (in English) as fi-li-pins.--JL 09^{Talk to me!}_{msg 4 u!} 13:42, 26 August 2009 (UTC)

Of course. I was hoping for the native language pronunciation. Tagalog would be the official language, no? - Taxman ^Talk 17:08, 26 August 2009 (UTC)

I think when we say Tagalog is the Philippines' official language, there are some dispute with regards to that (I will give some, but I am hoping this will not expand here). Filipino is really the official language of the Philippines, as prescribed by the 1987 Constitution of the Philippines. On the other hand, Tagalog is a dialect in the area where Southern Tagalog region, Metro Manila and Greater Manila is located, also the language used by Tagalog people. Essentially speaking, many Filipino words, syntax, and sentence constructions came from Tagalog. But generally speaking, many Filipino words and syntax also came from Spanish, English, Hindi, Chinese and Japanese. So: Tagalog is a native language spoken while Filipino is a derived Tagalog language which combines with some foreign words. As to say, Filipino is the language spoken primarily (and being taught) to Filipino people, whereas Tagalog is spoken only by a limited region. There are some variations, to prove, of some words used in Tagalog and Filipino: for example, comfort room or restroom. In Filipino, it is called banyo (perhaps came from Spanish baño, don't know if that makes sense), sometimes kasilyas (maybe from casillas too), kubeta (from Spanish cobeta) or CR (acronym for comfort room). In Tagalog (vernacular), the restroom was never called such, one may call it batalan or palikuran. Even though there are relative similarities between Filipino and Tagalog, they were still different. As such, colloquial and "borrowed" words are used in Filipino, but in Tagalog, they don't. So the Philippine's official language is not Tagalog, but Filipino. (I'm pushing the Tagalog Wikipedia to use vernacular words rather than "borrowed" English or Spanish words because it was named "Tagalog". Otherwise, it must be Filipino.)--JL 09^{Talk to me!}_{msg 4 u!} 12:54, 27 August 2009 (UTC)

Biblical Ophir...

I've done a numerous study and research before i edit Ophir in this article, I make sure that i able to prove my edit, I publish a reliable source that shall support my information, is this not enough i encourage you also to research and study the location of Ophir, Also i will study more about Ophir and its location, I believe that Philippines is mention in bible in name of Ophir.

The essence of editing in Wikipedia is to share knowledge and information in the right and proper way for the benifit of further genaration

Please consider my statement...-121.54.2.91 (talk) 17:58, 22 July 2011 (UTC)

Thanks but what you are saying is that it has been proven that Ophir is really Philippines and you are putting it onto the section where historical names of the country are included. When we say historical names, these names existed and they were really the name of the place in its past. Philippines has never been Ophir and that the hypothesis that Ophir is Philippines has not been proven yet. If you provide any reliable source and we can check if your source really speaks that Philippines is Ophir, then I can revert it back and consider Ophir is Philippines. Reliable sources includes Books (you can use google books), and not websites, not blogsites, or documents uploaded on Scribd.com..--— JL 09 ^talk_contribs    08:01, 24 July 2011 (UTC)

According to my research, i found out in this sources [1], [2], that the biblical Ophir was theorized to be on the location of the Philippines. Many people including historians, famous personalities and early explorers believed that the group of islands mention in the Bible, is said to be the Philippines. Is this an enough source?, please clarify...- 121.54.2.91 (talk) 19:14, 6 September 2011 (UTC)

The study of Philippine history has for many years been Eurocentric, most Philippine historians have gone as far back at the earliest Spanish records but have failed to look into the archives of neighboring countries, such as Brunei, Indonesia, Cambodia, Thailand, Vietnam, Japan and China. Their dependence on the English language limits the majority of Philippine historians from accessing volumes of materials written in Chinese and other Asian languages. As a result, the history of the Luzon Empire remains mythical in their scholastic psyche and still virtually non-existent in mainstream Philippine History.

Ang pag-aaral ng Kasaysayan ng Pilipinas sa nakalipas na maraming taon ay naka tuon sa Maka-Kanlurang Pinagbasehan, ang mga Tigapag- say-say ay nag base sa pinaka unang Talaan ng mga Kastila ngunit nakaligtaan na tingnan ang mga kasulatan ng mga kalapit bansa na Brunei, Indonesia, Cambodia, Thailand, Vietnam, Japan at China. Nag base sila at sa wikang English lamang na nagresulta ng pagka-limita ng mga Tigapag-say-say ng Kasaysayan ng Pilipinas na malaman ang Talaan ng Kasaysayan nakasulat sa Chinese at Asian na Wika.

Biblical Ophir ang tawag na ibig sabihin ay nasa Biblia ang Ophir at dahil ang tinawag na Pilipinas ay ang Ophir ayon sa mga Historian ay kailangan ipakita ang kasaysayan sa Biblia ng taga Ophir. Una dapat alamin ang nauna sa kasaysayan sa Biblia na si Abraham, Ano ang Religion o Pananampalataya ni Abraham?

Ang Jewish Religion ay naitatag sa panahon na ang mga Israelita ay nahati sa dalawang pangkat ang (Yisraw-ale) Israel at Yahuwdah (Jew), sa panahon nang pagkaalipin ng mga taga Samaria na Yisraw-ale (Israel) sa Bansang Assyria (2 Hari 17:24-41) ay nahaluan sa kanilang pananampalataya ng mga taga Abba, Cutha, Separvaim, Hammath at Babylonia na tinawag na ‘Samaritans’ (aklat na Old Samaritans Syrian Aramaic sa 4th column ng Hexapla ni Origen), at sa pagkatapon naman ng mga Yahuwdah sa Bansang Babylonia mga 2,600 taon palang ang lumilipas. Samakatwid ang religion na nabanggit ay religion ng mga apo ni Abraham ngunit hindi iyan ang religion o pananampalataya ni Abraham. Ang sinamba ng mga Samaritans at tinatawag sa kanilang pagsamba ay ang pangalang ‘Adonai’ na siyang pangalang ipinalit sa pagbigkas sa pangalan ni Yahweh sa kapanahunan ng pagkaalipin sa Assyria at maging sa Babylonia. Ang mga Samaritans na halo ng mga taga ibang bansa ay hindi na purong Israelita, ganoon din ang mga Yahuwdah sa Babylonia, NehemiYah 7 : 61-65. Ang Roman Catholic Religion naman ang sinasamba nila at tinatawag sa kanilang pagsamba ay ang pangalang ‘Diyos’ na hango sa alamat na sinamba ng mga Griego at Romano na istatwa ni Theos. Ang Griego at Romano ay hindi mga Israelita. Ang Islam naman ng mga Arabo at Muslim ang sinasamba nila at tinatawag sa kanilang pagsamba ay ang pangalang ‘Allah’ na itinawag ng mga Egypto (Exodus 3:15) sa kanilang maraming istatwa ay Elohim (plural) at kapag isa lamang (singular) ang tawag ay ‘El’ na binibigkas na ‘Eloah’, na bigkas sa salitang Arabo ay Aloah o Allah, ang mga Arabo at Egypto ay hindi mga Israelita. Ang mga Protestante naman ang sinasamba nila at tinatawag sa kanilang pagsamba ay ang pangalang ‘LORD’ (King Ieyacoubo I Bible of A.D.1611) na siyang ipinalit sa apat na letrang Tetragrammaton na hindi mabasa ng mga taga England. Ang mga taga England ay lahing Anglo-Saxons at Normans ay hindi mga Israelita, (When the Normans invaded England in A.D.1066 they brought with them the French Language. Since neither the Anglo-Saxons nor the Normans would surrender their language to the other, the two become wedded and eventually evolved into Modern English, excerpt from ‘How Yeshu’a Become Jesus’). Ang mga pangalan na sinasamba at tinatawag ng mga Religion na iyan ay HINDI tinawag at HINDI sinamba ni Abraham at hindi rin tinawag o sinamba ni Propeta Moses. Katunayan nagbilin si Moses sa Exodus 23:13 na mag-ingat at huwag babanggitin o mamutawi sa labi ang mga pangalan ng mga sinasamba ng mga taga ibang bansa. Ang Israel na Bansa ni Moses ay ang sinasamba at tinatawag sa kanyang pananampalataya ay ang pangalang YAHWEH. Si Abraham din ay ang sinasamba at tinatawag sa kanyang pananampalataya ay ang pangalang YAHWEH. Dahil ang Bansang Israel bago pa sila masakop ng Bansang Assyria at ng Babylonia ay ang tinatawag na Makapangyarihan at sinasambang pangalan ay ang pangalang Yahweh na pinalitan ng tawag na Adonai nang masakop ang Israel ng taga ibang bansa. Ang ibang bansa na kalaban ng Isarel ang bansang Canaan na naging Palestino ay ang sinasamba at tinatawag na pangalan ay si Adonai na hango sa pangalan ng dating Hari ng Canaan na si Adonai-Bezek Judges 1:5. Ang bansang Egypto na nagpahirap sa bansang Israel ay ang sinasamba at tinatawag na pangalan ay ‘El’ o ‘Eloah’. Ang mga Arabo naman ang ‘El’ sa kanila ay katumbas ng “Al” kaya ang Eloah ay bigkas nila ay Aloah o Allah. Ang promotor ng pagkaka-imbento ng LORD ay si King Ieyacoubo I (King James I) ng England noong 1611 lamang o 404 taong lumilipas. Ang LORD ay hinango sa pangalang Adonai na tawag kay Baal na kalaban ni Yahweh, Hosea 2:16 footnotes..Lord is Baal. Noong 1998 Centennial Calendar ng Shell ay ipinakita ang larawan ng Laguna Copperplate Inscription na natagpuan noong 1987 sa Laguna na may nakasulat sa lumang wika ng ating mga Kababayan na sulat ‘Kawi’. Itong Kawi (kavi) ay nawala na (extinct), lumang wika ng mga taga Javan (Jakarta, Indonesia). Ito ay naisulat noong ika-9 na Siglo (April 21, 900 C.E.) na nagsisimbulo ng Jubilee Year ni Yahweh sa Leviticus 25 na nagpapatawad sa lahat ng utang sa Jubilee Year ni Yahweh. Sa parehas na panahon ang umiiral na kaharian ay ang Sri-Visjaya Kingdom na mababasa sa ‘Colliers Encyclopedia’ 1991 edition, vol 3 p.50, na natagpuan kailan lang ng mga Makabagong Eskolars noon lamang ika-20 Siglo (20th century). Ayon dito ang kaharian ng orihinal na Sri-Visjaya noong ika-7 Siglo ay nasa Palembang sa Sumatra na kumokontrol ng lahat ng nabigasyon sa karagatan sa Straits of Malacca. Katunayan natagpuan ang maraming kasulatan na naka-ukit sa bato na nag-uutos ang hari ng Sri-Visjaya sa pangkalahatang katapatan sa kanyang mga taga-sunod at sa kanyang interes at kanyang mga kalakal. Ang mga dumadaang mangangalakal ay napipilitang dumaan sa Sri-Visjaya upang magbayad ng buwis sa pagdaan sa Straits of Malacca na ipinatutupad ng Hari ng Sri-Visjaya. Ang orihinal na Sri-Visjaya ng ika-7 Siglo ay nakarating sa pangangalakal hanggang sa Borneo, Cambodia, Sulu Mindanao at ang iba ay mga nanirahan na roon. Ang mga Mohammedans naman ay dumating noong ika-14 na Siglo (1400 C.E.) ay dinatnan na ang mga Sri-Visjaya sa Kabisayaan. Ang mga Sri-Visjaya na naiwan sa Silangan ng Sumatra na nasa Javan ay nasakop naman ng Kaharian ng Mataram noong ika–8 Siglo (800 C.E.). Ang lahi ng Sailendra na Mahayana Buddhist na siyang nagtatag nang Kaharian ng Mataram na nasa Javan ay tinalo naman ng mga Hindung sumasamba kay Shiva noong 856 C.E. Ang huling prinsipe ng Sailendra na isang Mahayana Buddhist sa Javan ay tumakas pumunta sa Sumatra at nanirahan doon ay siyang naging Hari ng Sri-Visjaya sa Sumatra sa hindi maipaliwanag na dahilan. Ang Sri-Visjaya na pinaghaharian ni Sailendra ay tuluyang dinurog ng mga Javanese (Hindung sumasamba kay Shiva noong ika-14 na Siglo (1400 C.E.). Ayon naman sa Maragtas na Balita sa Kabisayaan, si Datu Puti kasama sa sampung Datu ay nanirahan sa Panay. Si Datu Puti at dalawa pang Datu ay nagpunta sa Mindoro at Taal (Batangas). Ang Tatlong Datu si Datu Puti, Datu Dumangsil at Datu Balensusa na pinaniniwalaan na pinagmulan ng wikang Tagalog. Ang Pito sa Sampung Datu naman sa Panay ay ang pinaniniwalaan namang pinagmulan ng wikang Bisaya ay tinawag silang Visaya na galing sa pangalang ‘Sri-Visjaya’ na lahi ng orihinal na Sri-Visjaya ng ika-7 Siglo. Ang Sri sa Sri-Visjaya ay titulo na ‘Prinsipe-Kabanalan Kagalang-galang’ kagaya ni ‘Si’-Agu (Siago o Tiago) at ni Raha ‘Si’-Lapu-lapu. Ayon naman sa Merriam-Webster-International Unabridged Dictionary na ang wikang Tagalog at ang wikang Bisaya ay nanggaling sa isang grupong wika na tinatawag na ‘TAGALA’ na kapatid na wika ng sina-unang Malay-Javanese na wikang ‘KAWI’. Ang salitang Tagalog at ang salitang Bisaya ay may malaking porsiento na magkatulad, na nagpapatunay na ang tatlong Datu sa Mindoro at Taal at ang Pitong Datu sa Panay ay nagmula sa isang wika na ito ay ang lumang wikang ‘Kawi’ ( KAWI pinanggalingan ng salitang WIKA). Sa wikang Hebreo ang ‘Higaynon’ ang ibig sabihin ay ‘Banal na tunog’, ang tawag naman sa wika ng Kabisayaan ay Hiligaynon. Ewan ko bahala na kayo, bakit masyado tayong maka Dyos. Kumidlat lang Dyos kaagad ang banggit. Tingnan mo ang ibig sabihin pala ng Bahala Na ay ‘Bathala Na’, ayon sa aklat ni Ed Lapiz pahina 64 ‘Paano Maging Pilipinong Kristiano’. Talagang maka Dyos nga tayo. Sa wikang Hebreo ang Pisteh ay ‘stupid’, Sa Visaya kapag sinabi mong ‘Yawa’ ay dimonyo ito, kasi wala si ‘Yah’, kasi ang ‘wa’ ang ibig sabihin ay ‘wala’, at ang ‘Ya’ (Yah) ay ang pina-ikling pangalan na sinasamba ni Abrahan na si YAHWEH, Awit 68:4 Jah o ‘Yah’. Hallelu-Yah ibig sabihin ay ‘Purihin-ka-Yah’. Ang kabuuang pangalan na Yah ay YAHWEH ayon sa mga Hebrew Scholars sa Encyclopedia Judaica sa pahina 88 ay ang pinaka-banal na nag-iisang pangalan na sinasamba ni Abraham at ng mga orihinal na Israelita ay ang pangalang YAHWEH. Ang mga tinawag na Pilipino ngayon ay nagluluto na may bawang at sibuyas makikita sa Numbers 11:5 ay kagaya ng pagluluto ng mga orihinal na mga tao sa kapanahunan ni Moses na tinawag na Tribo ng Yahshurun noong 1754 B.C.E. na pinalitan na tinawag na Israelita noong 1250 B.C.E. sa Merneptha Stele makikita. Ang YA-WE naman sa Kabisayaan ay ‘Susi’. Lukas 11:52 “tinanggal ninyo ang ‘Susi’ ng karunungan”, sa Kawikaan 1:7 ‘ang pagkatakot kay YAHWEH ay pasimula ng karunungan’. Ang tinutukoy na ‘Susi’ ay si Yahweh. Sabagay relihiyon na iyan baka maka-Mike Velarde na tayo niyan, pero bakit sa buong mundo tanging ang mga Kababayan lang natin ang pinagkalooban na tumawag sa tanging banal na pangalan ng Lumikha na YAHWEH na sinasamba ni Abraham at ng mga orihinal na mga Israelita.

Abba sa wikang Hebreo ibig sabihin ay Ama. Si Abba YAHWEH ay ang sinasamba ng ating ninunong si Abraham at iyan din ang tinatawag ng ating mga ninuno na dinatnan ni Magellan sa sinulat ng Tigapagsulat ni Magellan na si Antonio Pigafetta sa Journal of Antonio Pigafetta Chapter XXXIV ‘Again the Captain had them asked if they were Moors or pagans, and what they believed in. They replied that they did not worship in any other way than by raising their joined hands to the sky and calling on their god Abba. For which thing the Captain was overjoyed. And seeing this the first king raised his joined hands to the sky’. Ganoon din si Yahweh-shu’a Messiah na nakilalang Hesus ang tinatawag rin si Abba sa YahYah (John) 17:1-12. 1. “These words spake Yahweh-shu’a and lifted up his eyes to heaven and said, ‘Abba’ the hour is come, glorify thy Son, that thy Son, also may glorify thee,

The Manila Times 

Strong Philippines-Israel Friendship February 28, 2014 11:46 pm

by Rick Ramos

Last Wednesday, 26 February 2014, I attended the Friendship Day Celebration between the state of Israel and the Philippines at the Rockwell Tent in Makati. It was the commemoration of the 56th year of the Treaty of Friendship between our two countries.

Not many people know that there are the bonds that tie the special relationship between our country and that of Israel. In fact, there have been Jews in the Philippines prior to the arrival of the Spaniards in our shores in the mid-1500s. This is not surprising because Jews have been in diaspora for over a thousand years, reaching Iran and India.

According the book The Christianization of the Philippines published by the University of San Agustin in Manila in 1965, the Jews had already been in our country even before the Spanish times. Don Pacheco Maldonado reported to the King of Spain in 1570: “The greater part of the inhabitants of Luzon are Muslims and Jews.”

I read the intriguing information in the article of Ms. Nena C. Benigno entitled “Israel and the Philippines: Centuries old Ties that Bind” printed in the souvenir program of the God Bless Israel and the Philippines annual celebration. The author is the daughter of Teddy Benigno, the long-time Manila Bureau Chief of the Agence France Presse (AFP) and the Press Secretary of President Corazon C. Aquino.

WIKANG TAGALOG AT WIKANG BISAYA AY SINA-UNANG WIKANG HEBREO

Si Ophir ay apo ni Noah kay Shem ay nagkaroon ng dalawang anak si Peleg at si Yoktam sa panahon ng nagkaiba-iba ang wika ng mga tao. Tanging si Heber lamang ang nakapag-ingat ng salita ng kanyang ninunong si Noah na wika rin ni Adan na tinawag na ‘HBR’ (Hebreo) hango sa pangalan ni Heber. Samakatwid si Peleg at Yoktam na mga anak ni Heber ay nagsasalita rin ng ‘HBR’. Ang apo ni Peleg si Abraham ay nagsasalita ng Hebreo sa Genesis 14:13, ang anak ni Yoktam si Ophir ay nagsasalita rin ng Hebreo, samakawid si Ophir ay nagsasalita ng Hebreo. Si Ophir ay ipinadala sa Silanganan sa Genesis 10:30. Sa sinulat ni Gregorio Zaide na History of the Filipino People ay tinukoy niya na tinawag ang Pilipinas noon ng “Ophir” bago paman ito tawagin ng mga Kastila na Pilipinas. Si Padre Chirino naman ay nagsabi na ang “Tagalog” ay may misteryo at walang nakaka-alam na wikang sina-unang Hebreo. Samakatwid ang wika ng taga Ophir ay Hebreo. Sa Merriam Webster International Unabridged Dictionary naman ay sinasabing ang Tagalog ay may 1,500 na salitang Hebreo. Ito ay matibay na ibedensya na mayroon ng nanirahang mga Hebreo sa bansa bago paman ito pangalanang Pilipinas ng mga Kastila. Matibay ding ibedensya ang Dokumento bilang 98 Collecion General de Documentos Relatives a las Islas Filipinas na nilinaw na ang “Ophir ay ang Pilipinas”. Isa pang magpapatunay ang Cabot Expedition noong Abril 3, 1526 na ang misyon ay tahakin ang ruta patungong Tarshis, Ophir, Oriental Cathay (China) at Japan. Sa mga ibedensyang ito ay Tutuo na Pilipinas ang Ophir at ang lahing Pilipino ay ang mga inapo ni Ophir at ang wikang Tagalog at wikang Bisaya ay nagmula sa wikang sina-unang Hebreo na nagmula pa kay Adan na pinagpatuloy ni Noah, pinagpatuloy ni Shem, pinagpatuloy ni Heber at mga anak niyang si Ophir at Yokyam at kanyang apo na si Ophir , hanggang makarating sa lupain ng Pilipinas. Pinaniniwalaan na ang mga dinatnan ng mga katiwala ni Haring Solomon at Haring Hiram ay parehas ang kanilang wika at nagka-intindihan dahil parehas silang nagsasalita ng Hebreo. Ang mga taga Ophir ay nagsasalita ng Hebreo ay ganoon din ang mga katiwala ni Haring Solomon at Haring Hiram ng tumungo sa mga isla ng Ophir upang kumuha ng mga ginto at ito ay naganap noong 1000 B.C.E. Dumating ang sampung (10) Datu sa pamumuno ni Datu Puti sa isla ng Panay ay nagka-intindihan sila dahil parehas ang kanilang wika na Hebreo at pinaniniwalaan na ang salita ni Datu Puti at dalawa pang Datu na tumungo sa Mindoro at Taal (Batangas) ay pinagmulan ng salitang Tagalog. Ang wikang Tagalog at wikang Bisaya ay 80% na magkaparehas ang mga salita at paggamit. Ang salita ng Kabisayaan ay tinatawag na ‘Hiligaynon’ ay sa wikang Hebreo naman ay ‘Higaynon’ na ibig sabihin ay “solemn sound”.

Mula sa maraming ibedensya mula sa Biblia at sa History ay pinatunayan na ang kauna-unahang wika sa Pilipinas ay sina-unang Hebreo na nahaluan ng mga salita mula sa Malay-Indonesia, Arabic, Kastila, Sanskrit, English at kaunting salita mula sa Persia, Japan China at Russia. Nagkahalu-halo anga mga wikang ito batay sa pandarayuhan, kalakalan at pananakop ng ibang bansa sa lupain ng Pilipinas.

Mahigit 300 taon nasakop ng Kastila ang Pilipinas ay napanatili ang salitang Tagalog ang gamit ng mga Propagandista upang gisingin ang mga kamalayan ng mga Pilipino laban sa banyagang nanakop at ito ring ang wikang Tagalog ng Katipunan na naging pambansang wika noong 1896 sa pamamagitan ng Saligang Batas ng Biak na Bato. Hindi nagtagumpay ang mga Kastila na masakop ang wikang Tagalog.

Mula sa pagkasakop ng mga Kastila ay pumalit naman ang mga Amerkano na kakaibang paraan ang pagsakop sa pamamagitan ng pagpilit na isinusubo sa bunganga ng mga Pilipino ang kanilang wikang English. Kahit na inihayag na Pambansang Wika noong panahong iyon na tanging English at Espanyol lamang ang opisyal na wikang ginagamit sa pamahalaan, sa paaralan at iba pang larangan ng pangangalakal ay nagsilbing Pambansang Wika ng Pilipinas, ngunit sadyang ang katutubong wika ng mga Pilipino ay iniingatan ni Abba Yahweh na sinasamba ni Abraham, ay hindi hinayaang tuluyang mawala sa sirkulasyon ng Bansang Pilipinas. May nagtanggol sa wikang ito na pinagalaw ni Abba Yahweh upang mapanatili ang wikang ito. Maraming nag ambag na nagtanggol upang mapanatili ang Wikang Tagalog sa puso at damdamin ng mga Pilipino, sina Andres Bonifacio, Francisco Balagtas, Marcelo H. Del Pilar, Emilio Jacinto, Lope K. Santos at marami pang nagtanggol sa wikang ito. Si Jose Corazon de Jesus na sumulat ng ‘Imperyalismo’ noong 1923 ay ipinagtanggol sa katutubong wika at tinuligsa ang dulut ng wikang banyaga na nagtuturo sa mga Pilipino ng kabastusan, kasamaan, panloloko at panunulisan.

Nong 1935 Konstitusyon ang Pambansang Assemblia ay gumawa ng hakbang sa pagpapatibay ng isang panlahat na Wikang Pambansa na nasasalig sa isa sa mga wikang katutubo. Si Pangulong Manuel L. Quezon ay isinulong ang Tanggapang Magsusuri sa mga wikang katutubo ng Pilipinas tungo sa paglinang at pagpapatibay ng isang panlahatang Wikang Pambansa sa Batas Commonwealth bilang 184 na naging Surian ng Wikang Pambansa noong ika-30 ng Disyembre 1937 ang Kautusan Tagapagpaganap bilang 134 nagtatakda sa Wikang Tagalog bilang batayan sa paglinang at pagpapatibay ng Wikang Pambansa sa Pilipinas.

Naglabas ng Kautusang Tagapagpaganap bilang 263 noong ika-1 ng Abril 1940 na nagpapahintulot sa pagpapalimbag ng Tagalog-English Vocabulary at ang Balarila ng Wikang Pambansa at pagtuturo sa paaralang publiko at pribado ng Wikang Pambansa noong ika-19 ng Hunyo 1940 at napabilang na Wikang Opisyal ang Tagalog nong ika-4 ng Hulyo 1946 sa Batas Commonwealth bilang 570. Noong ika-13 ng Agosto 1959 nabago ang pangalan ng pambansang Wikang Tagalog sa “Pilipino” sa Kautusang Pangkagawaran Bilang 7 ng Kalihim ng Edukasyon na si Jose E. Romero.

Mga Mambabatas naman ay nagpanukala na ang English ang siyang maging Pambansang Wika ng Pilipinas hanggang nakarating sa Hukumang Mababang Dulugan ng Maynila na nagdesisyon na “hindi mapagwawalang bahala o hindi mawawasak sa isang kumpas lamang ng panulat ang likha ng isang generasyon na pinaggugulan ng milyun-milyong piso. Umuunlad ang wika sa pagtanggap at paggamit ng bayan at patuloy ang proseso ng pagpapadalisay at pagpapayaman at hindi ito mapipigil sapagkat patuloy na nagbabago ang isang “Wikang Buhay”. Hindi maipagkakailang dumarami ang bilang ng mga Pilipinong nagsasalita ng Wikang Pambansa kung ihahambing sa bilang noong nakalipas na salinlahi nang pairalin ang Tagalog bilang batayan sa Wikang Pambansa”.

Muli na naman ginabayan ni Abba Yahweh ang desisyong ito maging ang Mataas na Hukuman ay nagsabing “ito’y nasa katayuang lagpas sa awtoridad ng mga hukuman upang rebisahin at isantabi”.

Noong 1987 Konstitusyon sa Artikulo 14 seksyon 6 nagsasaad na ang Wikang Pambansa ng Pilipinas ay Filipino, samantalang nililinang ito ay dapat na payabungin at pagyamanin pa salig sa umiiral na mga wika sa Pilipinas at sa iba pang mga wika. Sa ganitong sitwasyon ay marami parin ang nagtangkang mapa-alis ang Wikang Pambansa sa pamimilit na gamitin ang English na kasangkapan daw sa pag-unlad ng Pilipinas. Ang Executive Order 210 na nag-aatas sa paggamit ng English bilang pangunahing wikang panturo na sinusugan pa ng iba pang mga mambabatas noon, ngunit hindi sila nagtagumpay.

mababasa sa www.scribd.com Revised Pre-Hispanic History of Philippines

Luzano Pancho Canlas book “PHILIPPINES 2 MILLENNIUM HISTORY” :

Page 43 , When the Spanish ruled the Philippines, they purposely destroyed books and other documents on History of the Pilipinos so that they can easily Christianize the people and make them forget their belief. The old books that were not destroyed by the Spaniards were the Tarsillas of the Muslim, the Book of Datu Sumakwel (which was the History of Panay) and that of Datu Kalantiaw.

WHAT IS THIS BELIEF THAT THE SPANIARDS WANT TO MAKE THE PEOPLE TO FORGET?

mababasa sa www.scribd.com Revised Pre-Hispanic History of Philippines

§ — Preceding unsigned comment added by 49.148.8.65 (talk) 07:32, 5 June 2015 (UTC)

Maps in the article

Why do we need to put maps on the article? it seems that it so irrelevant to the topic, maps in the article should be removed, ...121.54.2.91 (talk) 06:22, 30 June 2013 (UTC)

Hahahaha. No. Maps are usually the primary sources for toponymy and certainly illustrate the topic. — LlywelynII 00:42, 26 January 2023 (UTC)

Maharlika

http://www.asianweek.com/2008/09/02/maharlika/

http://globalnation.inquirer.net/mindfeeds/mindfeeds/view/20080902-158208/Maharlika-Reconsidered

http://getrealphilippines.com/blog/2011/07/should-mindanao-secede-from-what-could-be-turning-into-a-failed-state/

https://www.facebook.com/pages/Change-the-name-Philippines-to-Maharlika/385995341192

Rajmaan (talk) 16:51, 20 March 2014 (UTC)

Namer

The lead says Bernardo de la Torre. The body says Villalobos. Afaik, neither is right: there seems to be disagreement in the sources and we should just explain that.

Unquestionably, it doesn't derive from King Philip II of Spain. It derives from Crown Prince Philip of Spain, who later became Philip II, and was pointedly the less grand area vs Mindanao, which they named after the reigning king HRE Charles V or King Carlos I of Spain. — LlywelynII 00:44, 26 January 2023 (UTC)